Jeżeli planujemy większe wydatki, zawsze pojawia się pytanie o nasze możliwości finansowe. Nie zawsze jednak dysponujemy takimi oszczędnościami, które pozwalają na realizację naszych planów lub wydatki pojawiają się nagle i nieoczekiwanie, a nasze konto jest puste. W takich sytuacjach najczęściej zaczynamy się zastanawiać nad tym, gdzie najlepiej wziąć kredyt – okazuje się wtedy, że nie jest to łatwa decyzja, ale przy odpowiednim przygotowaniu, na pewno uda nam się dokonać właściwego wyboru.

Jak duże będą twoje wydatki?

Przede wszystkim, zanim udamy się do konkretnego banku, musimy zastanowić się nad tym ile pieniędzy rzeczywiście potrzebujemy. Nie ma bowiem jednoznacznej odpowiedzi na pytanie gdzie najlepiej wziąć kredyt, bo wszystko zależy od naszej sytuacji finansowej i zawodowej, wkładu własnego, czy też rodzaju umowy, na której jesteśmy zatrudnieni. Grzeszki z przeszłości, jak niezapłacone mandaty, niestety również mogą nam nieco utrudnić zadanie dlatego dobrze jest uporządkować swoje sprawy zanim udamy się do banku. Istnieją różne rodzaje kredytu, najpopularniejsze to kredyty gotówkowe lub hipoteczne – tutaj również wszystko zależy od kwoty, którą chcemy pożyczyć od banku.

Dobierz kredyt do potrzeb.

Jeżeli potrzebujemy wysokiej kwoty pożyczki, możemy zaciągnąć kredyt hipoteczny, którego zabezpieczeniem będzie posiadana przez nas nieruchomość. To, gdzie najlepiej wziąć kredyt hipoteczny, zależy od tego jaką mamy zdolność kredytową – czyli wysokość dochodów, rodzaj umowy z pracodawcą, a także liczba osób w gospodarstwie domowym. Ważnym czynnikiem jest również wysokość wkładu własnego oraz okres, na jaki chcemy wziąć kredyt – oczywiście im dłuższy czas spłaty, tym mniejsze raty, ale większe oprocentowanie. Należy dokładnie przeliczyć ostateczną kwotę do spłaty, zanim podejmiemy decyzję gdzie najlepiej zaciągnąć pożyczkę. W przypadku mniejszych kwot, powiedzmy do 50 tysięcy, bank zazwyczaj nie pyta na co chcemy wziąć kredyt, nie prześwietla też tak dokładnie naszej zdolności kredytowej, formalności również jest mniej.

Korzystaj z porad specjalistów.

Jeżeli mimo świadomości wszelkich warunków i znajomości oferty banków, nie jesteśmy w stanie ocenić gdzie najlepiej wziąć kredyt, to najbardziej rozsądnym rozwiązaniem wydaje się zatrudnienie niezależnego doradcy kredytowego, który jest biegły w znajomości wszelkich zasad oprocentowania i udzielania kredytu, a także jest w stanie skutecznie negocjować warunki pożyczki z poszczególnymi bankami. Często jest tak, że za usługi doradcy nie musimy płacić, ponieważ dostaje on prowizję od banku, w którym chcemy wziąć kredyt. Jest to dobre rozwiązanie i zazwyczaj gwarantuje nam korzystne warunki.

Nie da się podjąć decyzji gdzie najlepiej wziąć kredyt bez uprzedniego rozeznania na rynku banków i poznania dokładnych warunków kredytu, na jaki planujemy się zdecydować. Nie bójmy się skierować zapytania do różnych banków, a na pewno będziemy w stanie zdecydować gdzie najlepiej wziąć kredyt dostosowany do naszych potrzeb i możliwości.

Każdy młody człowiek, który przygotowuje się do matury, staje również przed wyborem – co dalej? Jakie wybrać studia? Co chcę robić w życiu i jak pokierować swoją dalszą edukacją? Nie są to niestety łatwe wybory, a wręcz przeciwnie – spoczywa na nas ciężar i odpowiedzialność za decyzje, które mogą zadecydować o całym naszym życiu. W takich momentach rozważamy różne opcje, w tym wybór między studiami dziennymi a zaocznymi. Utarło się, że studia dzienne na państwowych uczelniach są darmowe, ale jak to naprawdę jest? I ile kosztują studia zaoczne?

Studia dzienne to duże wydatki.

Gdy musimy dokonać wyboru między studiami zaocznymi, a dziennymi, często kierujmy się utartym przekonaniem, że przecież edukacja na studiach dziennych jest darmowa. Owszem, jeżeli mamy to szczęście, że wymarzona uczelnia wyższa znajduje się w naszym rodzinnym mieście, a my dalej beztrosko możemy mieszkać u rodziców i kontynuować naukę. Jednak weźmy pod uwagę, że takie sytuacje to rzadkość i zazwyczaj na studia wyjeżdżamy – nagle okazuje się, że wydatków jet coraz więcej i więcej, a my, ze względu na codzienne zajęcia w szkole, nie mamy możliwości sobie dorobić. Musimy opłacić czynsz za mieszanie czy akademik, kupić podręczniki, nie mówiąc o codziennym utrzymaniu. W takich sytuacjach, gdy zastanowimy się ile kosztują studia zaoczne, to okazuje się, że ostateczny bilans jest podobny.

Studiuj i zarabiaj jednocześnie.

Oczywiście, studia zaoczne oznaczają opłatę za czesne. To, ile kosztują studia zaoczne, zależy od uczelni, jej prestiżu, ilości zjazdów (weekendów, w trakcie których są zajęcia) czy nawet kierunku, na którym chcemy się uczyć. Aktualnie średnia wysokość czesnego to około 600-800 złotych miesięcznie, ale oczywiście istnieją uczelnie nieco tańsze. Warto sprawdzić oferty różnych uczelni, aby dowiedzieć się ile kosztują studia zaoczne na tej, która szczególnie nam odpowiada. Wybierając najlepszy kierunek i uczelnię, zwracajmy uwagę nie tylko na to ile kosztuje, ale też na stopień wykwalifikowania kadry i prestiż placówki. Niesłusznie bowiem utarło się przekonanie, że na studiach zaocznych nauczymy się mniej – dużo tutaj zależy od nas i od stopnia zaangażowania. Dodatkowym atutem i czynnikiem powodującym, że studia zaoczne de facto kosztują mniej, jest to, że równolegle możemy czynnie pracować na pełen etat, jednocześnie zdobywając cenne doświadczenie zawodowe. Dzięki temu, w momencie kończenia studiów magisterskich, mamy już kilka lat doświadczenia, a nie zaczynamy od zera i najniższych zarobków.

Porównuj i wybieraj mądrze.

Jeżeli nie możemy się zdecydować i zastanawiamy się ile kosztują studia zaoczne, nie bójmy się porównywać i sprawdzać oferty różnych uczelni, bo może się okazać, że bez problemu możemy sobie na to pozwolić i jeszcze zaoszczędzimy, podejmując równolegle pracę zawodową. Wszystko oczywiście zależy od tego, na jaki kierunek i uczelnię się zdecydujemy, ale jeśli dokładnie sprawdzimy wszystkie możliwości, to będziemy w pełni zadowoleni z kierunku, który obraliśmy i okaże się, że studia zaoczne wcale nie kosztują tak dużo.

W dzisiejszych czasach bardzo powszechny jest pogląd, że aby osiągnąć sukces i nie martwić się o przyszłość, najlepiej jest założyć firmę i zostać przedsiębiorcą. Cóż, trzeba przyznać, że historii o ludziach którzy postawili wszystko na jedną kartę i postanowili założyć swój własny biznes jest naprawdę sporo i często tacy ludzie odnoszą ogromne sukcesy. Niezależnie od tego czym kieruje się przyszły przedsiębiorca, to podstawą założenia firmy jest dobry biznesplan, od tego bowiem zależy nie tylko sukces, ale też koszta, z jakimi będziemy się borykać już od samego początku. Zatem ile kosztuje założenie firmy?

Zacznij od rejestracji firmy.

Pierwszą decyzją, jaką musi podjąć aspirujący przedsiębiorca jest wybór obszaru działalności nowo otwartego biznesu. Należy jednak wiedzieć, że zarejestrowana może zostać tylko taka działalność, która zgodna jest z Polską Klasyfikacją Działalności. To od tej decyzji zależeć będzie chociażby forma prawna lub to, czy będzie konieczne zarejestrowanie jako zwolniony lub czynny podatnik VAT – a jest to tylko wierzchołek góry lodowej. Na tym etapie ciężko powiedzieć ile kosztuje założenie firmy. W zależności od tego, czy działamy solo czy nie, przy wyborze formy prawnej naszej działalności, możemy zdecydować się na założenie jednoosobowej działalności gospodarczej lub spółki. Jeżeli chcemy rozkręcić większą firmę za większe pieniądze, to najczęściej decydujemy się na zawiązanie spółki – ten model sprawdza się, gdy spotkają się dwie osoby ze spójną wizją. Najczęściej jednak przedsiębiorcy zaczynają od założenia jednoosobowej działalności gospodarczej i stają się swoim własnym szefem, który za sukces firmy odpowiada własnym majątkiem i sam najlepiej wie ile kosztuje założenie firmy i późniejsze utrzymanie.

Wpisy do ewidencji są darmowe.

W przypadku zarejestrowania jednoosobowej działalności, należy koniecznie dokonać wpisania jej do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Następuje to przez wypełnienie formularza CEIDG-1, który jednocześnie jest wnioskiem o wpis do krajowego rejestru urzędowego podmiotów gospodarki narodowej (REGON). Oprócz tego wypełnia się oświadczenie o wyborze formy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych i zgłoszenie identyfikacyjne lub aktualizacyjne do naczelnika urzędu skarbowego (NIP).Wpis do CEIDG jest darmowy i odbywa się odbywa się przez wypełnienie formularza elektronicznego. Kolejnym krokiem dla przedsiębiorców, którzy chcą być podatnikami VAT to złożenie do właściwego urzędu skarbowego zgłoszenia rejestracyjnego na formularzu VAT-R. To również jest bezpłatne.

Ciężko określić ile kosztuje założenie firmy, bo jak widać, sama rejestracja jednoosobowej działalności gospodarczej jest praktycznie darmowa. Aby jednak oszacować koszty prowadzenia własnej firmy, musimy ocenić wkład własny, stopień inwestycji i ewentualne wydatki na start. To, ile kosztuje założenie firmy, zależy więc od bardzo wielu czynników i nie da się tego jednoznacznie określić na początkowym etapie działalności.

Renta rodzinna może przysługiwać bliskim zmarłego, jeśli był on emerytem, rencistą lub spełniał warunki wymagane do uzyskania jednego z tych świadczeń, albo pobierał zasiłek przedemerytalny lub świadczenie przedemerytalne. Do renty rodzinnej mają prawo przede wszystkim członkowie rodziny osoby, która w chwili śmierci miała ustalone prawo do emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy. Bliscy zmarłego otrzymają rentę także wtedy, gdy dana osoba nie miała prawa do wymienionych świadczeń, ale przynajmniej spełniała warunki wymagane do ich uzyskania. W takim wypadku przyjmuje się, że osoba zmarła była całkowicie niezdolna do pracy.

Wysokość renty rodzinnej

O wysokości renty rodzinnej decyduje wysokość emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy, która przysługiwałaby osobie zmarłej. W efekcie renta rodzinna wynosi:

• dla jednej osoby uprawnionej – 85 proc. świadczenia, które przysługiwałoby zmarłemu,
• dla dwóch osób uprawnionych – 90 proc. świadczenia, które przysługiwałoby zmarłemu,
• dla trzech i więcej osób uprawnionych – 95 proc. świadczenia, które przysługiwałoby zmarłemu.

W przypadku, gdy wszystkim uprawnionym członkom rodziny przysługuje jedna łączna renta rodzinna, jest ona dzielona w równych częściach między uprawnionych. Renta rodzinna jest wypłacana nie wcześniej niż od miesiąca złożenia wniosku do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, to jest od powstania prawa do jej pobierania. Jeżeli wniosek o rentę został złożony w miesiącu śmierci lub miesiącu następnym, renta przysługuję od dnia śmierci osoby, która pobierała świadczenia emerytalne i inne.

Kto jest uprawniony do jej pobierania

Ustawa dokładnie określa, kto może pobierać rentę rodzinną po zmarłym, i są to:

• dzieci własne, dzieci drugiego małżonka oraz dzieci przysposobione;
• przyjęte na wychowanie i utrzymanie przed osiągnięciem pełnoletniości wnuki, rodzeństwo i inne dzieci, z wyłączeniem dzieci przyjętych na wychowanie i utrzymanie w ramach rodziny zastępczej lub rodzinnego domu dziecka;
• małżonek (wdowa i wdowiec)
• rodzice (także ojczym lub macocha i osoby przysposabiające)

Dla kogo renta

Prawo do renty rodzinnej mają:

• dzieci własne, dzieci drugiego małżonka, dzieci wzięte na wychowanie – do ukończenia 16.
• wnuki i rodzeństwo, jeśli spełniają warunki jak dzieci własne i zostały przyjęte na wychowanie co najmniej na rok przed śmiercią ubezpieczonego
• wdowa, jeśli w chwili śmierci męża ukończyła 50 lat, lub ma orzeczoną niezdolność do pracy, albo wychowuje dziecko do 16. roku życia
• wdowa lub małżonka rozwiedziona, jeśli ma na siebie zasądzone alimenty od byłego męża
• sierota zupełna uprawniona do renty rodzinnej, dostanie też specjalny dodatek.
• wdowcy aby dostać rentę rodzinną, muszą spełniać takie same warunki jak wdowy
• wdowa która nie spełnia żadnego warunku otrzymania renty rodzinnej po zmarłym mężu, może dostać taką rentę na rok lub dwa lata, pod warunkiem ukończenia kursu umożliwiającego podjęcie pracy.

Zarówno średnia krajowa, jak i minimalna pensja mają spore znaczenie dla gospodarki. Ich wysokość służy bowiem jako podstawa do wyliczania różnego rodzaju zasiłków, opłat i składek. Średnia płaca w biurze to 3,5 tys. zł brutto. Sprzedawca zarabia średnio 2,7 tys. zł. Z kolei średnia płaca programisty to ponad 8 tys. zł. 10 proc. Polaków o najwyższych zarobkach to osoby z wynagrodzeniem 7,2 tys. zł brutto lub wyższym.

Minimalna stawka za godzinę pracy

W dobie degradacji środowiska naturalnego, szczególnie ważne są działania proekologiczne, które wpływają nie tylko na kondycję naszej planety, ale też sprawiają, że żyje nam się łatwiej i przyjemniej, a równowaga w przyrodzie zostaje zachowana. Chodzi głównie o to, aby jak najbardziej racjonalnie gospodarować przestrzeń w środowisku naturalnym i wykorzystywać najnowsze technologie w służbie nie tylko człowiekowi, ale też coraz bardziej zagrożonej naturze. Dlatego tak bardzo poszukiwani są fachowcy w dziedzinach inżynierii środowiska i po takich studiach jest duża szansa na znalezienie pracy. Na czym właściwie ona polega i co można robić po takim kierunku?

Praca w zgodzie z naturą.

Dla absolwentów takich kierunków, jak inżynieria środowiska, praca na pewno się znajdzie. Edukacja tego kierunku obejmuje między innymi zagadnienia związane z ochroną wód i gleb, odpowiedniego zagospodarowania rzek, inżynierią sanitarną (czyli kanalizacja, oczyszczalnie ścieków i wodociągi), a także kwestie bezpiecznego składowania, czy też zagospodarowania odpadów wytwarzanych przez człowieka. Praca po inżynierii środowiska polegać będzie przede wszystkim na planowaniu racjonalnego zagospodarowania przestrzeni zajmowanej przez człowieka, tak aby jak najrozsądniej i efektywnie gospodarować zasobami wodnymi, a także chronić środowisko przed zagrożeniami naturalnymi i kataklizmami jak susze czy powodzie. Pracownik po inżynierii środowiska odpowiedzialny będzie za stworzenie człowiekowi jak najlepszych warunków do życia w równowadze z przyrodą.

Znajdź pracę, która ci odpowiada.

To tyle jeżeli chodzi o teorię, natomiast w praktyce, po zakończeniu studiów na inżynierii środowiska praca, jaka na nas czeka, to między innymi stanowiska w administracji lub samorządach terytorialnych, na przykład jako projektant inwestycji z zakresu budownictwa melioracyjnego czy inżynierii sanitarnej. Możemy również podjąć pracę w różnego rodzaju fundacjach czy organizacjach pozarządowych, działających w obszarze inżynierii środowiska. Osoby, które cenią sobie samodzielność w działaniu i wolą założyć własną firmę, mogą zająć się produkcją i dystrybucją różnego rodzaju urządzeń z dziedziny inżynierii środowiska, a także być niezależnym specjalistą w różnego rodzaju placówkach badawczych. Po inżynierii środowiska praca znajdzie się również dla wykładowców akademickich oraz w placówkach państwowych związanych z resortem ochrony środowiska. Temat jest rozwojowy, zatem absolwenci inżynierii środowiska powinni bez problemu znaleźć pracę.

Poza pracą związaną stricte z inżynierią środowiska, można działać w branżach pokrewnych i pogłębiać swoją wiedzę i kwalifikację, tak, aby skutecznie działać w takich obszarach jak na przykład budownictwo. Absolwent inżynierii środowiska znał będzie podstawy planowania przestrzennego, a także z pewnością stanie się bardziej wyczulony na zagadnienia związane z ochroną środowiska, co dziś jest szczególnie ważne. Dla każdej osoby szukającej pracy po inżynierii środowiska z pewnością znajdzie się coś satysfakcjonującego, zarówno w sektorze publicznym, jak prywatnym.

W dzisiejszych czasach duże znaczenie mają pieniądze i stan posiadania – to jest fakt i chociaż mówi się, że pieniądze szczęścia nie dają, to jednak ich posiadanie znacznie ułatwia i umila codzienną egzystencję. Jeżeli jednak nie było dane nam się urodzić jako spadkobierca ogromnej rodzinnej fortuny, to szukamy sposobów na to, aby dorobić sobie do pensji. Możliwości mamy naprawdę dużo, wystarczy tylko chcieć i zastanowić się nad tym, co właściwie chcielibyśmy robić po godzinach pracy.

Zastanów się, co chcesz robić.

Zanim zabierzemy się za szukanie dodatkowego źródła utrzymania, musimy ocenić swoje możliwości. Jeżeli pracujemy 8 godzin dziennie, to będzie nam łatwiej wygospodarować trochę czasu na dodatkowe zajęcia, ale im więcej czasu spędzamy w naszej podstawowej pracy, tym trudniejsze może być dorobienie do pensji, głównie z przyczyn logistycznych i organizacyjnych. Ale nie zniechęcajmy się! Przecież mamy weekendy – łatwo można wtedy dorobić do pensji, chwytając się takich zajęć jak roznoszenie ulotek, opieka nad dziećmi czy osobami starszymi lub praca w gastronomii – w pubach, które w weekendy przeżywają oblężenie, czy podczas zorganizowanych przyjęć. Tego rodzaju praca to również okazja, aby oprócz wynagrodzenia, otrzymać również napiwki – w zależności od miejsca i klientów, często wcale nie takie niskie.

A może coś kreatywnego?

Osoby ukierunkowane artystycznie, mogą dorabiać do pensji, oddając się pracy kreatywnej i twórczej – tworzenie grafik, projektowanie wnętrz, malowanie obrazów na zlecenie, czy praca w realizacji telewizyjnej, to tylko niektóre z możliwości. Można powadzić warsztaty dla dzieci, na przykład z rysunku, czy też dorobić do pensji ucząc początkujących gry na różnych instrumentach. Jest naprawdę dużo osób, które korzystają z takich usług, niekoniecznie profesjonalnych instruktorów. Dla tych, którzy tańczą, istnieje możliwość prowadzenia zajęć w szkołach tańca, czy też tworzenia choreografii do różnych spektakli i tym podobnych. Dla zapracowanych w tygodniu, zajęcia tego typu będą nie tylko sposobem na dorobienie do pensji, ale też ciągłe rozwijanie swoich umiejętności i pasji. Dzięki dodatkowym zajęciom unikniemy też popadania w rutynę i zadbamy o stały kontakt z ludźmi o podobnych zainteresowaniach.

Wszystko zależy od nas.

Tak naprawdę osoby, które zastanawiają się jak dorobić do pensji, powinny zastanowić się co chcą robić, bo wybór jest szeroki. Oprócz wymienionych wyżej sposobów, można również udzielać korepetycji dzieciom i młodzieży, zająć się psami sąsiadów, czy nawet drobnymi pracami porządkowymi, jak koszenie trawy, czy mycie okien. Dla osób, które takie zajęcia uważają za mało ambitne, istnieją inne możliwości – można zostać copywriterem, zająć się tłumaczeniem tekstów lub pisaniem bloga, który z czasem zacznie przynosić dochody. Naprawdę dorobienie do pensji jest dziś łatwiejsze niż mogłoby się wydawać. Wystarczy jedynie trochę chęci i wolnego czasu, a na pewno znajdziemy coś dla siebie i będziemy zadowoleni.

Urlop wypoczynkowy jest dla pracownika świadczeniem, którego nie może się on zrzec. W przypadku niewykorzystania przysługującego urlopu w całości lub w części pracownikowi przysługuje prawo do ekwiwalentu pieniężnego. Pracodawca nie może wypłacić pracownikowi ekwiwalentu za niewykorzystany  urlop, jednocześnie zwalniając się z obowiązku jego udzielenia. Aby prawidłowo policzyć wysokość ekwiwalentu, należy ustalić wysokość tzw. współczynnika ekwiwalentowego. Współczynnik ekwiwalentowy zmienia się z każdym rokiem kalendarzowym. Ten współczynnik ekwiwalentu to nic innego niż średnia ilość dni roboczych w miesiącu w trakcie danego roku kalendarzowego. Można wyliczyć go samemu, można też znaleźć go w serwisach prawa pracy. Współczynnik ekwiwalentowy wynosi 20,83. Aby go wyliczyć, należy w roku uwzględnić 53 niedziele, 52 dni wolne od pracy, wynikające z przeciętnie pięciodniowego tygodnia pracy, a także 10 świąt, przypadających w dni inne niż niedziele. Sposób liczenia uzależniony jest od tego, czy pracownik ma wyłącznie stałe składniki wynagrodzenia (np. tylko pensję zasadniczą czy dodatki stałe), czy też oprócz pensji zasadniczej ma składniki zmienne (np. premie, prowizje itp.).

Podstawa wymiaru ekwiwalentu

W celu ustalenia ekwiwalentu pieniężnego za urlop przyjmuje się do obliczeń wynagrodzenie i inne świadczenia ze stosunku pracy. Jednakże przy obliczeniach nie uwzględnia się takich składników jak tzw. premie uznaniowe, nagrody jubileuszowe, wynagrodzenie chorobowe, urlopowe, za przestój, trzynastki, jednorazowe lub nieperiodyczne wypłaty za spełnienie określonego zadania bądź za określone osiągnięcie. W odniesieniu do ekwiwalentu, składniki wynagrodzenia zostały pogrupowane na przysługujące:

• w stawce miesięcznej w stałej wysokości,
• zmienne za okresy nie dłuższe niż 1 miesiąc,
• zmienne za okresy dłuższe niż 1 miesiąc.

Ekwiwalent na pół etatu

Pracodawca musi tak samo traktować wszystkich pracowników. Zgodnie z zapisami kodeksu pracy, zawarcie z pracownikiem umowy o pracę przewidującej zatrudnienie w niepełnym wymiarze czasu pracy nie może powodować ustalenia jego warunków pracy, płacy, awansu czy dostępu do szkolenia w celu podnoszenia kwalifikacji zawodowych w sposób mniej korzystny w stosunku do pracowników wykonujących taką samą lub podobną pracę w pełnym wymiarze czasu pracy. Ustalając ekwiwalent pieniężny za urlop wypoczynkowy dla pracownika zatrudnionego w niepełnym wymiarze czasu pracy, należy przy obliczaniu wynagrodzenia za jeden dzień obniżyć współczynnik ekwiwalentowy stosownie do wymiaru czasu pracy, a następnie tak ustalone wynagrodzenie za jeden dzień podzielić przez 8, gdyż norma dobowa pracownika niepełno etatowego wynosi 8 godzin, a jedynie wymiar czasu pracy tej grupy pracowników jest niższy niż 8 godzin, w zależności od postanowień umowy o pracę. W przypadku zatrudnienia w niepełnym wymiarze czasu pracy, płaca jest proporcjonalna do tego

Jeżeli kiedykolwiek zetknęliśmy się z kwestią przyznawania renty komuś z naszego otoczenia, wiemy zapewne jak skomplikowany jest to proces i jak wielu formalności wymaga. Jednak dopóki nie zetkniemy się z problemem bezpośrednio, nie mamy pojęcia jak obliczyć rentę. Cóż, trzeba się naprawdę zagłębić w temat i przygotować na długą walkę. Warto zatem przyjrzeć się kwestii obliczania renty przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych.

Renta z tytułu niezdolności do pracy.

Zasady ustalania wysokości renty z tytułu niezdolności do pracy określone zostały w art. 62 ustawy emerytalnej. W myśl tych przepisów wysokość renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy wynosi 24% kwoty bazowej (część socjalna), po 1,3% podstawy jej wymiaru za każdy rok okresów składkowych, po 0,7% podstawy jej wymiaru za każdy rok okresów nieskładkowych, po 0,7% podstawy jej wymiaru za każdy rok stażu hipotetycznego, tj. okresu brakującego do pełnych 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych, przypadających od dnia zgłoszenia wniosku o rentę do dnia, w którym rencista osiągnąłby wiek uprawniający do emerytury. Ponieważ wzrósł wiek emerytalny, został również wydłużony okres, z którego oblicza się tzw. staż hipotetyczny przy ustalaniu wysokości renty. Zgodnie z nowymi zasadami, staż hipotetyczny oblicza się w przypadku, gdy prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy powstało od 1 stycznia 2013 roku. Krótko mówiąc renta z tytułu niezdolności do pracy zależy jest wysokości podstawowego wynagrodzenia, stażu pracy oraz wynagrodzeń, które otrzymywał ubezpieczony.

Renta socjalna – dla kogo?

Kolejnym często występującym rodzajem renty jest renta socjalna, przysługująca tylko osobom pełnoletnim, które w sposób całkowity są niezdolne do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu, który powstał nie później niż do 18 roku życia lub w trakcie nauki czyli przed ukończeniem 25. roku życia w czasie studiów doktoranckich lub aspirantury naukowej. Jak obliczyć rentę socjalną? Jej wysokość uzależniona jest od wysokości najniższej renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy, która stanowi 84% kwoty najniższej renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy ustalonej i podwyższonej zgodnie z ustawą o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Korzystaj z pomocy fachowców.

Chociaż sposoby na to jak obliczyć rentę wydają się dosyć skomplikowane, to możemy skorzystać z kalkulatorów, zamieszczanych na stronach internetowych przez niektórych ubezpieczycieli – dzięki temu samodzielnie sprawdzimy na jaką wysokość renty możemy liczyć. Jeżeli zdecydujemy zwrócić o fachową pomoc, to z pewnością specjaliści firm ubezpieczeniowych zechcą nam pomóc i dokonać prawidłowych obliczeń. Warto jednak wiedzieć jak samodzielnie obliczyć rentę, bo dzięki temu będziemy dobrze zorientowani w temacie i nie damy się nabić w butelkę. Musimy bowiem pamiętać, że każda firma ubezpieczeniowa najczęściej unika wypłacania świadczeń i będziemy musieli sami najlepiej zadbać o swoje interesy.